Martxoaren 28an, ostirala, arratsaldeko 7etatik aurrera Tafalla Kulturgunean honako erakusketa hauen inaugurazio ekitaldia egingo da:
- Martxoaren 28tik apirilaren 27ra. Tafalla Kulturguneko Erakusketa Aretoa. AINHOA TEJERINAREN “IN NOMINE PATRIS” argazki erakusketa.
- Martxoaren 28tik apirilaren 27ra. Tafalla Kulturguneko Atariko Aretoa. ANDONI TORRESEN “SIEMPRE QUE LO MISMO NO SEA IGUAL – GAUZA BERA BERDINA EZ DENEAN” argazki erakusketa.
- Martxoaren 28tik apirilaren 27ra. Tafalla Kulturguneko Lehen Solairuko Aretoa. “NIRE IDAZKI FOTOGRAFIKOAK, NIRE ARGAZKI LITERARIOAK” erakusketa, ATXU AYERRARENeskutik.
Hiru erakusketak Higuera Argazki Elkarteak antolatzen ditu, Tafallako Udalaren babesarekin, 2025eko Argazki Udaberriaren barruan.
AINHOA TEJERINAREN “IN NOMINE PATRIS”
Erakusketa hainbat lurraldetan harrapatutako argazki sorta batek osatuko du, gure kulturaren tradizio erlijiosoen aberastasuna eta aniztasuna islatuz. Irudi horiek, kontu handiz hautatuak, fisikoki bi taldetan banatuta aurkeztuko dira: batzuk koloretan eta besteak zuri-beltzean. Horrela, teknika bakoitzak transmiti ditzakeen ikuspegi eta emozio desberdinak nabarmenduko dituen ikusizko esperientzia bat eskainiko da.
“In nomine patris”en helburua da ikuslea gogoeta egitera gonbidatzea, erlijioak gure kultura-nortasunaren parte izaten jarraitzen ote duen, bere aztarna ukigarrian zein ukiezinean utziz. Aldi berean, proiektuak agerian uzten du emakumeak bigarren mailako zeregina duela erlijio-egituretan, eta badirudi ez duela nabarmen aurrera egin beste gizarte-esparru batzuekin alderatuta. Era berean, nabarmendu nahi du nola mantentzen diren erritu eta ohitura biziak, erlijiosoa ez den pertsona batentzat ulertzen zailak izan daitezkeenak, baina oraindik ere funtsezkoak direnak horiek praktikatzen dituzten komunitateetan.
Bestalde, “In nomine patris” ek kristautasunak pagano jatorriko tradizioak nola xurgatu eta egokitu zituen ere aztertzen du, bere ospakizun eta sinbolismoetan txertatuz. Asimilazio-prozesu horrek agerian uzten du gaur egunera arte iritsi diren erlijio-adierazpenen konplexutasun historiko eta kulturala.

ANDONI TORRESEN “SIEMPRE QUE LO MISMO NO SEA IGUAL – GAUZA BERA BERDINA EZ DENEAN”
Erakusketak koloretako 37 pieza ditu guztira, pigmentatutako txartel-inprimaketaren teknikarekin eginak, % 100eko paper matea eta 300 gr/metro inguruko gramajea erabiliz, eta 110 gr/metroko gramajeko (eskuz egina) japoniar paperaren gainean. Horiek guztiek testura eta pieza bakoitzera egokitutako tonu-tarteak irudikatzeko gaitasuna ematen dute. Abstrakzioak eraginda, behatzailearen pertzepzio sentsitiboak bilatzen dira. Horretarako, argitasuna eta kromatismoa lantzen dira. Obra batzuk abstrakzio figuratiboan inspiratuta daude argi eta garbi, eta beste batzuk abstrakzio informalistan, non koloreren bat nagusitzen den, hala nola gorria, berdea edo urdina. Guztietan, piezei hirugarren dimentsio bat eman nahi izan zaie.
Ez dira falta ikusmolde formalagoko piezak. Argiaren eta kontrastearen efektuaren eta geltokiaren ondorioz, paisaiak, erakusleihoak eta horma berriak lantzen dira, hiri-espazioak ahaztu gabe. Erreferentearen eta inguruaren arteko elkarrekintza ikusten da, errealitatearen eta fikzioaren arteko paradoxa bat, sorpresa bat, ikusmen-arroztasun bat, logika bat aurkitzeko jakin-mina eta hausnarketa pizten duen zerbait irudikatuz. Horrek guztiak, lehen esan bezala, ikuslearen esangura bilatzen du.
Abstrakziora itzuliz, zeina ugari baita laginaren lodieran, izaera geometrikoagoko irudiak daude, berriz ere hormek emandakoak: haren materia, denbora eta argi proportzionala oinarri bat dira, eta oinarri horren gainean lan egiteko beste bat.

ATXU AYERRAren “NIRE IDAZKI FOTOGRAFIKOAK, NIRE ARGAZKI LITERARIOAK”
Erakusketa izenburu bereko liburuaren aukeraketa baten emaitza da. Bertan argazkiak eta irudiei buruzko testu literarioak jasotzen dira. Honela azaltzen du Atxuk bere lana: “Dena argazkigintzarekin hasi zen. Formek, koloreek, ehundurek irudi-mundu iradokitzaile baterantz bultzatzen ninduten. Begiratzeko modu bat, egunetik egunera ohikotasunetik aldentzen zihoana. Nire begiek etengabe hartzen zituzten argazkiak. Zerbait gertatzen ari zen. Ondoren, teknika, desenfokea, konposizio gutxi-asko arriskutsuak etorri ziren. Argazkiak bata bestearen atzetik josten ari ziren nire egongelan, nire sofan esertzen ziren, baita etxeko zapatilak janzten ere. Baina zerbait falta zen. Urteak eta urteak artistekin esperientziak partekatzen eta ni, atzeragoardian, irteerako botoia sakatu gabe, eroso nire jarduera faltarekin. Baina egun on batean, egun bedeinkatua, gertatu zen. Testurak, irudiak, argazkiak xuxurlatzen hasi zitzaizkidan, niri eskatzen, baita ikaskide gisa hitza erregutzen ere. Maitatzen uzten zidan. Batzuetan zerbait idazten nuen eta ia konturatu gabe integratzen nuen nire zeregin artistikoan. Beste batzuetan, nire argazkien magiaz bezala sortzen ziren ezinezko munduak irudikatzen nituen. Eta pixkanaka-pixkanaka, modurik naturalenean, hitzak eta irudiak batera bidaiatu dezaketela ohartu nintzen. Zoragarriak, biziak, asmamen eta sormenez beteak, gizadia amestarazten dute, eta ni berarekin, ikaragarrizko bulkadaz. Felpuertoaren azpian, argazki- eta literatura-esperimentu eder honen giltza duzue. Zuen esanetara uzten dut “.
Literatura eta argazkigintza ia beti bereizita eta urrun agertzen dira. Idazleek eta argazkilariek zeharka begiratzen diote elkarri, batzuetan destainaz eta beste batzuetan nolabaiteko mespretxuz. Azalpen honetan guztiz kontrakoa gertatzen da. Testua eta irudia elkar gurutzatzen dira eta elkar maite dute, mimetizatu eta orekatu egiten dira, sentsazio desberdinak eragiteko asmoz. Egilearen bizitza- eta argazki-ibilbidea modu dibertigarrian gogoraraziz gogoeta eginarazi nahi diguten argazki-idazkiak eta argazki literarioak.
